Rozdział 15. Szczęście

197. Żyjemy prawdziwie szczęśliwi, przyjaźni pośród wrogich. Pośród wrogich ludzi trwamy wolni od nienawiści.

198. Żyjemy prawdziwie szczęśliwi, niczym nie trapieni pośród ludzi utrapionych (pożądaniami). Pośród utrapionych ludzi trwamy wolni od utrapień.

199. Żyjemy prawdziwie szczęśliwi, wolni od skąpstwa pośród skąpych. Pośród ludzi skąpych trwamy wolni od skąpstwa.

200. Żyjemy prawdziwie szczęśliwi, my, co nie mamy niczego. Będziemy żyć czystą radością, niczym Promienni Bogowie.

201. Zwycięstwo tworzy wrogość, pokonany trwa w bólu. Ludzie pełni pokoju żyją szczęśliwie, odrzucając i zwycięstwo, i porażkę.

202. Nie ma ognia większego niż żądza ani zbrodni większej niż nienawiść. Nie ma zła większego niż skupiska (istnienia) ani błogostanu większego niż pokój (Nibbany).

203. Głód jest najgorszą chorobą, uwarunkowane rzeczy są najgorszym cierpieniem. Poznając rzeczy takimi, jakimi są naprawdę, mędrcy urzeczywistniają Nibbanę, najwyższy błogostan.

204. Zdrowie jest najwyższą zdobyczą, a zadowolenie największym bogactwem. Osoba godna zaufania jest najlepszym krewnym, Nibbana najwyższym błogostanem.

205. Posmakowawszy samotności i spokoju, człowiek staje się wolny od bólu i skaz, delektuje się błogostanem Prawdy.

206. Dobrze jest ujrzeć Szlachetnych, żyć razem z nimi jest zawsze rzeczą błogą. Nie napotykając głupców, będzie się zawsze szczęśliwym.

207. Długo żałuje ten, kto podróżuje w towarzystwie głupców. Związanie się z głupcami jest zawsze bolesne, niczym stowarzyszenie się z wrogiem. Lecz związek z mądrymi jest szczęśliwy niczym spotkanie własnych krewnych.

208. Zatem podążaj za Szlachetnym Buddą, który jest niezachwiany, mądry, uczony, obowiązkowy i pełen oddania. Winno się podążać jedynie za takimi ludźmi, którzy są prawdziwie dobrzy i bystrzy, tak jak księżyc podąża ścieżką gwiazd.